Vuurtoren

 

Allegonda

 

Uitkijkend tussen het helm staat

ze strijdbaar tegen grommende golven

waar Brittenburg ligt bedolven

hopend dat het zand niet neerslaat

op haar vensterogen en muren

die als van ontelbare sterren het licht dooft

ondanks het stuivend zand gelooft

dat het nog eeuwig zal duren

voordat de opdringerige zee claimt

en haar steen voor steen ontkleedt

de zee gulzig voorzichtigheid vergeet

en Allegonda tot de zijne neemt

Piet Rovers