Allegonda Uitkijkend tussen het helm staat ze strijdbaar tegen grommende golven waar Brittenburg ligt bedolven hopend dat het zand niet neerslaat op haar vensterogen en muren die als van ontelbare sterren het licht dooft ondanks het stuivend zand gelooft dat het nog eeuwig zal duren voordat de opdringerige zee claimt en haar steen voor steen ontkleedt de zee gulzig voorzichtigheid vergeet en Allegonda tot de zijne neemt Piet Rovers
.webp)
